Marij Verhaevert studeerde dramatherapie aan de Hogeschool van Utrecht en deed daarna de acteursopleiding aan de Hogeschool ArtEZ in Arnhem. Ze werkt als theatermaakster met verschillende doelgroepen en begeleidt vertellers en dichters in het brengen van hun werk. Binnen KMBV speelt Marij een belangrijke rol in de theatervoorstellingen over dementie, onbegrepen gedrag, het belang van het netwerk bij het ouder worden en de Wet zorg en dwang. Daarnaast wordt zij ook ingezet bij onze Triage trainingen als trainingsactrice.
Zoals Marij zelf verwoordt is theater bij trainingen een bijzonder middel om na te gaan welke gevolgen een bepaalde attitude en daarbij behorend gedrag heeft: ”In ‘het spel’ kun je dit op een veilige manier, in interactie met anderen, onderzoeken. Je kunt experimenteren met nieuw gedrag en ervaren welke uitwerking dit heeft. Omdat het gaat om een gespeelde werkelijkheid is er geen goed of fout. Dit geeft deelnemers de mogelijkheid om nieuwe wegen te ontdekken. Theater kan zo op een ervaringsgerichte manier inzicht brengen.”
Wat maakt de theatervoorstellingen volgens jou zo’n krachtige manier om thema’s binnen de zorg zichtbaar te maken?
Theatervoorstellingen spreken rechtstreeks tot je ervaring omdat je meebeleeft wat er verbeeld wordt. Als we dit combineren met stukjes theorie en verdiepende uitleg, dan gaat het begrip hierover verder dan als we dat enkel met woorden zouden doen.
Heb je een voorstelling of moment dat je bijzonder is bijgebleven? Waarom juist dat moment?
Een bijzonder moment was toen een vrouw uit het publiek me na de voorstelling aansprak en vertelde dat ze zo geraakt was, omdat ze zichzelf in mijn spel herkende. Ze was zowel verzorgende als mantelzorgster op dat moment. Twee verschillende rollen die jammer genoeg nog wel eens ’tegenover’ elkaar staan in plaats van dat ze met elkaar samenwerken.
Welke waarde of overtuiging neem jij altijd mee in je werk?
Een overtuiging die ik altijd met me meeneem is dat elk mens een oneindige wereld in zich draagt. Dat wat je ziet of hoort van iemand, is slechts een heel klein deel van al datgene wat deze persoon nog meer is. Dit helpt me om een ander in openheid te ontmoeten, en zo is er ook een nieuwsgierigheid die altijd weer mogelijkheden laat zien.